از سوریه هنوز نگفته ام. مایه ی شرف سوریه دو حرم مقدس است و تعدادی زیارتگاه دیگر. هر چند که گفته اند بد سرزمینی است این شام...
چه ظلم ها که در حق اهل بیت (علیهم السلام) در این سرزمین روا نشده است.
اما شوق زیارت دو بانوی گرامی، دو فرزند امام، دو رنج دیده ی واقعه ی عاشورا، شیعیان را همه وقت به این سرزمین می خواند. و حرمینی در آن بنا شده است که اکنون غالب امور آن را ارادتمندان ایرانی اداره می کنند. باز آدم کمتر در سوریه دلتنگ می شود. غربت شیعه را باید در مدینه دید. الحمدلله که کمی در سوریه فضای زیارت باز است.
به هر حال در این پست عکس هایی از این دو حرم شریف را گذاشتم و معرفی سوریه را به پستی دیگر واگذاشتم.

ورودی حرم شریف بنت الحسین (ع)
تصویر را بزرگتر ببینید


سه ساله ی اباعبدالله(ع) دوتا ضریح تو در تو داره. حکمتشو نمی دونم.
تصویر را بزرگتر ببینید


همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی...
تصویر را بزرگتر ببینید

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم...
تصویر را بزرگتر ببینید

در حرم حضرت رقیه (س) سمعی بصری فعالی هست که مراسمات را ضبط و 20 دقیقه بعد سی دی اش را می فروشد. البته مردم هم برای گرفتن سی دی ها صف می کشیدند.
تصویر را بزرگتر ببینید

حیاط حرم حضرت رقیه (س)
تصویر را بزرگتر ببینید

سقف متحرک حرم حضرت رقیه (س) مانع از دید گنبد زیبای آن شده. از بیرون هم بازارها و ساختمان ها مانع از دید است. اصلا این بازار در شأن حرم نیست...
تصویر را بزرگتر ببینید

السلام علیک یا عقیلة بنی هاشم (س)
تصویر را بزرگتر ببینید


برایم جالب بود که روی کاشی های حرم حضرت زینب(س) حدیث فارسی نوشته شده.
تصویر را بزرگتر ببینید


بسیاری از قسمت های حرم حضرت زینب را حاج فهد نامی اهل لبنان بازسازی کرده. خداوند اگر زنده است حفظ و اگر از اهل خاک است رحمتش کند.
تصویر را بزرگتر ببینید

السلام علیک یا زینب الکبری (س)
تصویر را بزرگتر ببینید


قبرستان شیعیان در کنار حرم حضرت زینب(س). دکتر شریعتی هم در همین قبرستان دفن است.
تصویر را بزرگتر ببینید


نمک سفر، محمد جواد! خدا حفظش کنه.
تصویر را بزرگتر ببینید