از اينكه شما هم به مبناي امام (ره) براي تصميم گيري دربازه افراد معتقديد خوشحالم. فقط شما را به يك نكته ي بسيار مهم توجه مي دهم: اين حرف در مورد نهضت آزادي در صورتي صحيح است كه آن ها طي اين دو دهه تغيير مثبتي در افكار و آراي خود داده باشند و از راه پيشين توبه واقعي و عملي نموده باشند. نه اين كه بر همان مواضع اصرار داشته و حتي از آن ها هم فراتر رفته باشند. در اين صورت نامه ي امام همچنان پابرجاست و چه بسا با عملكرد امروز آنان و همدستي آشكار با بيگانگان نامه امروز امام بسيار تند تر مي بود. حال اين در شرايطي است كه آن تيز بيني و آينده نگري معروف امام در مورد اشخاص را ناديده گرفته باشيم.